Wydawca treści
Hodowla lasu
Podstawowym zadaniem hodowli lasu jest zachowanie i wzbogacanie lasów istniejących (odnawianie) oraz tworzenie nowych (zalesianie), z respektowaniem warunków przyrodniczych i procesów naturalnych. Hodowla lasu obejmuje zbiór i przechowywanie nasion drzew, produkcję sadzonek na szkółkach, zakładanie oraz pielęgnację i ochronę upraw leśnych oraz drzewostanów.
Hodowla lasu korzysta z dorobku nauk przyrodniczych, m.in. klimatologii, gleboznawstwa, botaniki czy fizjologii roślin. W pracach hodowlanych leśnicy dążą do dostosowania składu gatunkowego lasu do siedliska. Dzięki temu las jest bardziej odporny na zagrożenia.
Las, jeśli nie powstał w sposób naturalny, jest sadzony przez leśników. Sadzonki hoduje się w szkółkach. Uprawy są poddawane zabiegom pielęgnacyjnym i ochronnym. Mają one stworzyć optymalne warunki wzrostu dla drzew najbardziej pożądanych w składzie gatunkowym rosnącego drzewostanu. Ostatnim elementem hodowli jest wycinka drzew dojrzałych, tak aby możliwe było odnowienie lasu, w sposób optymalny dla wymagań rosnących gatunków drzew.
Przeczytaj więcej na stronie lasy.gov.pl.
Na terenie dyrekcji średniorocznie odnawia się 2 954 ha powierzchni. Bierzemy także udział w Krajowym Programie Zwiększania Lesistości również poprzez pomoc w sporządzaniu planów zalesieniowych dla prywatnych właścicieli gruntów rolnych – z każdym rokiem zalesiają oni coraz większe tereny.
Odnowienia możemy podzielić na odnowienia sztuczne, czyli sadzenie sadzonek lub wysiewanie nasion przez człowieka, oraz odnowienia naturalne, czyli wykorzystanie zjawiska samoistnego powstania młodego pokolenia drzew pod okapem drzewostanu lub w jego sąsiedztwie. Odnowienia naturalne w lasach zagospodarowanych nie przebiegają zazwyczaj żywiołowo, lecz są kierowane przez człowieka. Prace polegają na spulchnieniu gleby pod okapem drzewostanu w roku, w którym spodziewany jest duży urodzaj nasion, oraz rozluźnieniu drzew, tak by do dna lasu dochodziła odpowiednia ilość światła.
W dyrekcji odnowienia i zalesienia obejmują średniorocznie 2 954 ha
Średniorocznie na terenie RDLP w Łodzi pielęgnuje się ok. 10 046 ha gleby w uprawach leśnych. Polega to na wykaszaniu chwastów wśród drzewek. Równocześnie wykonuje się cięcia pielęgnacyjne, które w zależności od wieku drzewostanu mają inny charakter i noszą inną nazwę: czyszczenia wczesne w okresie uprawy, czyszczenia późne w okresie młodnika, trzebieże wczesne w okresie dojrzewania drzewostanu oraz trzebieże późne w okresie dojrzałości drzewostanu.
Czyszczenia wczesne wykonujemy średniorocznie na obszarze 2 101 ha, czyszczenia późne – na 2 323 ha a trzebieże wczesne – na 3 063 ha.
Następną czynnością jest wprowadzanie sadzonek gatunków drzew i krzewów, które mogą stworzyć dolne warstwy drzewostanu, tzw. podszytu. Podszyt sadzony jest na siedliskach ubogich, gdzie z powodu niedoboru związków pokarmowych lub wody gatunki drzewiaste mają niewielką szansę wytworzenia dolnego piętra drzewostanu.
Na siedliskach żyznych, zalesionych przed laty głównie sosną, wprowadzamy obecnie pod osłoną istniejącego drzewostanu dąb i buk.
Najnowsze aktualności
Spotkanie naukowców i praktyków w Nadleśnictwie Złoczew – wspólne działania na rzecz hodowli lasu
Spotkanie naukowców i praktyków w Nadleśnictwie Złoczew – wspólne działania na rzecz hodowli lasu
W dniu 20 maja 2025 roku na terenie Nadleśnictwa Złoczew odbyło się spotkanie przedstawicieli instytucji naukowych w dziedzinie leśnictwa: Instytutu Badawczego Leśnictwa, Instytutu Dendrologii PAN w Kórniku, Wydziału Leśnego SGGW w Warszawie, Wydziału Leśnego Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu oraz Wydziału Leśnego Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie. Spotkanie zostało zorganizowane w ramach realizacji tematu badawczego zleconego przez Lasy Państwowe pt. „Poznanie wartości hodowlanej leśnego materiału podstawowego poprzez testowanie potomstwa”.
Podczas spotkania skoncentrowano się na analizie zasad pomiaru na powierzchniach badawczych sosny zwyczajnej w 10. roku życia drzew. Kluczowym elementem wydarzenia była wymiana wiedzy i doświadczeń między naukowcami – opiekunami powierzchni badawczych, a praktykami leśnymi, którzy na co dzień prowadzą prace gospodarcze na tych obszarach.
Dyskutowano m.in. o:
- metodyce oceny drzewek i pomiarów wysokości (także z użyciem LiDAR-u),
- sposobach rejestracji danych w rejestrze Leśnego Materiału Podstawowego (LMP),
- praktycznym wykorzystaniem wyników testów,
- organizacji konferencji podsumowującej 20-lecie programu testowania potomstwa (zaplanowanej wstępnie na 28–29 października 2025 r.).
W części terenowej, na przykładzie powierzchni doświadczalnych z sosną zwyczajną, uczestnicy omawiali praktyczne aspekty pomiarów, w tym zasady oceny prostości strzały i wielopędowości. Podkreślono konieczność zachowania jednolitych standardów pomiarowych we wszystkich nadleśnictwach uczestniczących w programie, co zapewni wiarygodność i porównywalność wyników.
Podczas spotkania poruszono również wyzwania związane z trudnymi warunkami terenowymi, m.in. w górach, które mogą ograniczać możliwości pomiarowe. Zgłoszono potrzebę analizy alternatywnych metod oceny przeżywalności drzew bez pomiarów pierśnicy.
Omawiano także kwestie pielęgnacji powierzchni testowych – cięć późnych, utrzymania ogrodzeń oraz potrzebę spójnego podejścia do zabiegów hodowlanych. W kontekście hodowli podkreślono znaczenie pojęć takich jak dostosowanie do uprawy (domestic fitness) oraz dostosowanie do odnowienia naturalnego (natural fitness), które mają kluczowe znaczenie przy ocenie wartości hodowlanej materiału leśnego.
