Asset Publisher
LASY W II RZECZPOSPOLITEJ
Historia leśnictwa była tak burzliwa, jak losy naszej Ojczyzny. Czas rozbiorów przyniósł znaczne pogorszenie stanu polskich lasów. Wpływ na to miała zarówno różnorodność zasad stosowanych przez państwa zaborcze: Austro-Węgry, Prusy i Rosję, jak i wspólny cel przyświecający zaborcom – eksploatacja zasobów drzewnych. Ponad 120 lat intensywnej wycinki i minimalnych nakładów mocno zmieniło leśny krajobraz. Poprawę tego stanu rzeczy mogło przynieść jedynie oddanie leśnych dóbr jednemu gospodarzowi. Dlatego już w marcu 1918 roku Rada Regencyjna, pełniąca obowiązki rządu polskiego, powołała Wydział Lasów, który wchodził w skład resortu rolnictwa. Pierwszym naczelnikiem został Józef Miłobędzki. Z jego inicjatywy oraz ówczesnego ministra rolnictwa, Stanisława Dzierzbickiego, próbowano dojść do porozumienia z okupantami i przejąć pieczę nad lasami.
Organizowano konferencje, spotkania, ale efekty rozmów były mierne. W końcu strona niemiecka podjęła decyzję o oddaniu lasów w polskie ręce, w zamian za finansowe zadośćuczynienie z racji poniesionych strat. Niemcy powołali specjalne biuro, którego zadaniem było zinwentaryzowanie majątku lokalnych zarządów lasów i osad leśnych, w celu ustalenia wysokości kontrybucji. Spis był doskonałym materiałem do analiz i decyzji gospodarczych, ale nie skorzystali z niego Polacy, ponieważ ustępujący urzędnicy wywieźli lub zniszczyli większość dokumentacji obszarów leśnych. Wszystko trzeba było tworzyć od nowa. Obowiązek ten spoczął na barkach leśników pracujących w terenie i nowo mianowanych urzędników. W 1920 roku utworzono cztery zarządy okręgowe lasów państwowych: w Warszawie, Radomiu, Siedlcach i Lwowie, nadzorowane przez Ministerstwo Rolnictwa i Dóbr Państwowych.
Cztery lata później powstało przedsiębiorstwo Polskie Lasy Państwowe, które przejęło gospodarowanie lasami. W 1924 roku prezydent Polski Stanisław Wojciechowski podpisał dwa ważne rozporządzenia: o statucie polskich lasów państwowych, a także o organizacji i administracji lasów państwowych. To był początek tworzenia modelu polskiego leśnictwa. Przełomem w myśleniu o roli i zadaniach leśnictwa były lata 30. XX wieku. Wtedy dyrektorem Lasów Państwowych został Adam Loret, który stworzył wizję funkcjonowania przedsiębiorstwa. Według niej produkcja drewna jest tylko jedną z funkcji lasu, więc należy docenić i rozwijać też pozostałe – ekologiczną i społeczną. W 1934 roku Adam Loret przeprowadził modernizację Lasów Państwowych, która zaowocowała zmniejszeniem liczby dyrekcji LP do dziewięciu i liczby nadleśnictw do 434. Lasy państwowe zajmowały wówczas powierzchnię ponad 3,3 mln hektarów.
Asset Publisher
Asset Publisher
Wyłączenia gruntów leśnych z produkcji
Wyłączenia gruntów leśnych z produkcji
Kwestie wyłączenia gruntów z produkcji leśnej reguluje ustawa z dnia 3 lutego 1995 roku o ochronie gruntów rolnych i leśnych.
Zgodnie z tą ustawą właściwym w sprawie ochrony gruntów leśnych (bez względu na formę własności), w tym do wydawania decyzji w sprawach wyłączenia gruntów leśnych z produkcji (z wyjątkiem obszarów parków narodowych) jest Dyrektor Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych.
Wyłączenie z produkcji gruntów leśnych, przeznaczonych na cele nierolnicze i nieleśne, może nastąpić po wydaniu decyzji zezwalającej na takie wyłączenie. Przeznaczenie gruntu wskazane jest w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku jego braku w decyzji o warunkach zabudowy lub decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.
Wniosek o wyłączenie gruntu leśnego z produkcji wraz z niezbędnymi dokumentami należy złożyć do biura Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Łodzi, ul. Matejki 16, pocztą tradycyjną, osobiście lub za pomocą profilu zaufanego ePUAP (wzór wniosku do pobrania poniżej).
O dokonaniu faktycznego wyłączenia gruntu leśnego z produkcji, które może nastąpić na podstawie decyzji Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Łodzi, należy bezzwłocznie powiadomić pisemnie tutejszy organ (wzór wniosku do pobrania poniżej).
Osoba, która uzyskała zezwolenie na wyłączenie gruntu leśnego z produkcji jest obowiązana uiścić należność i opłaty roczne oraz jednorazowe odszkodowanie w przypadku dokonania przedwczesnego wyrębu drzewostanu (nie dotyczy inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego o powierzchni wyłączenia do 500 m² lub wielorodzinnego do 200 m² na każdy lokal).
Decyzję zezwalającą na wyłączenie gruntu leśnego z produkcji należy uzyskać przed uzyskaniem pozwolenia na budowę albo dokonaniem zgłoszenia budowy lub wykonania robót budowlanych, o których mowa w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane.
Szczegółowe informacje w sprawie złożenia wniosku o wyłączenie gruntów leśnych z produkcji:
- Postępowanie wszczynane jest na wniosek (wzór wniosku do pobrania poniżej).
- Dokumentami niezbędnymi do rozpatrzenia przez Dyrektora RDLP w Łodzi wniosku o zezwolenie na wyłączenie gruntów leśnych z produkcji są:
- dokument potwierdzający interes prawny wnioskodawcy – stosownie do art. 4 pkt 4 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych – interes prawny wynika z prawa własności, użytkowania wieczystego, posiadania samoistnego, zgody właściciela na wyłączenie gruntów leśnych z produkcji przez wnioskodawcę (zawartej np. w umowie zarządu, użytkowania, służebności, służebności przesyłu lub innej umowie nienazwanej) albo orzeczenia zastępującego zgodę właściciela (np. decyzji starosty wydanej na podstawie art. 124 ustawy
o gospodarce nieruchomościami lub orzeczenia sądu ustanawiającego służebność, z którego wynika zgoda na wyłączenie gruntów leśnych
z produkcji). W odniesieniu do gruntów Skarbu Państwa w zarządzie Lasów Państwowych zgoda właściciela na wyłączenie gruntów leśnych z produkcji musi być zawarta w obowiązującej umowie dzierżawy z właściwym nadleśnictwem; - wypis z wyrysem dla działki z obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zawierający część: ogólną, szczegółową oraz graficzną wraz z legendą, a w przypadku braku obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu wraz z załącznikami albo decyzję o ustaleniu lokalizacji celu publicznego wraz z załącznikami;
- wypis z rejestru gruntów wraz z wyrysem z mapy ewidencyjnej, wystawiony
nie wcześniej niż 3 miesiące przed złożeniem wniosku; - opis taksacyjny gruntów leśnych, których dotyczy wniosek, z planu urządzenia lasu lub uproszczonego planu urządzenia lasu lub inwentaryzacji stanu lasu wraz z informacją o uznaniu lasu za las ochronny (w przypadku braku ww. dokumentów możliwe jest złożenie innej dokumentacji, sporządzonej przez osobę uprawnioną);
- projekt zagospodarowania działki stanowiący dokumentację kartograficzną sporządzony na aktualnej mapie do celów projektowych lub jej kopii poświadczonej za zgodność z oryginałem, w skali maksymalnie 1:1000, zawierający szczegółowy bilans zagospodarowania wraz z liniami rozgraniczającymi tereny o różnym przeznaczeniu w miejscowym planie zagospodarowana przestrzennego oraz różnych typach siedliskowych z rozliczeniem powierzchni; (w szczególnie uzasadnionych przypadkach możliwe jest sporządzenie projektu na bazie mapy ewidencyjnej)
- decyzję określającą kierunek rekultywacji dla gruntów leśnych, których dotyczy wniosek w przypadku nietrwałego wyłączenia gruntów leśnych z produkcji;
- koncesję dla wnioskowanych gruntów leśnych na cele poszukiwania i wydobycia kopalin, w przypadku okresowego (o którym mowa w art. 8 ust 1 pkt 2 u.o.g.r.l.) i nietrwałego wyłączenia gruntów leśnych z produkcji.
Ww. dokumenty, stanowiące załączniki do wniosku, zgodnie z art. 76 a § 2 i 2a ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego należy złożyć w formie oryginału lub odpisu poświadczonego za zgodność z oryginałem przez uprawniony podmiot.
Dokumenty do pobrania w załącznikach.
