Po wielu latach nieobecności pszczół w lasach, na początku XXI w. pojawiła się możliwość jej powrotu do naturalnego środowiska. Dzięki zaangażowaniu współczesnych bartników w tym leśników, ponownie można spotkać pszczoły zasiedlające barcie i kłody wykonane przez człowieka. 

Dziuple wydziane ludzką ręka są niezwykle cenne dla zachowania różnorodności fauny i flory, związanej ze środowiskiem życia pszczoły miodnej. Posiadana wiedza, wymiana doświadczeń i możliwość kontaktu z bartnikami z Europy owocuje cennymi inicjatywami i działaniami, których efektem jest odbudowa leśnej populacji pszczoły miodnej.

Jednak, aby ci uniwersalni zapylacze wrócili do lasu, należy im pomóc. Dlatego tak ważna jest współpraca i wymiana doświadczeń osób z różnych środowisk mających niezbędną wiedzę, doświadczenie i realny wpływ na podejmowanie działań umożliwiających powrót pszczół do lasu.

Konferencja „Dekada Polskiego Bartnictwa" zgromadziła 130 gości z Rosji, Białorusi, Niemiec, Czech, Szwajcarii i Polski. Referaty wygłosiły 22 osoby, m.in. przedstawiciele WWF Polska, RDOŚ w Łodzi, Tree Beekeeping International, leśnicy, pracownicy Białowieskiego i Wigierskiego PN, członkowie Bractwa Bartnego, naukowcy z Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie i SGGW w Warszawie.

W konferencji udział wzięli także dr Michaił Kosariew, dyrektor Zapowiednika Szulgan-Tasz w Rosji oraz prof. Jumagużin Fitrat z Baszkirskiego Państwowego Uniwersytetu Rolniczego w Ufie.
W 1986 r. powstał tam park narodowy Szulgan Tasz na terenie, którego bartnicy znaleźli zatrudnienie. Obecnie jest tam 700 barci, a niemal połowa z nich każdego roku jest zasiedlana.

Podczas sesji terenowej spalski leśnik – bartnik Andrzej Pazura i Piotr Piłasiewicz
z Bractwa bartnego przeprowadzili przegląd barci i kłód bartnych oraz zaprezentowali techniki wchodzenia na bartne drzewa.

Wydarzeniu towarzyszyły dwie wystawy fotograficzne „Ostatni bartnicy" i „Pszczoła
w obiektywie", ekspozycja wspaniałych eksponatów, ekwipunku bartnika oraz pokaz filmu Krystiana Matyska „Łowcy miodu".